Filmwraak is er in soorten en maten. Veel horrorfilms zoeken het in bloederig geweld, maar de wraakengel in La tourneuse de pages pakt het subtieler aan. De psychohriller is Franse cinema op zijn best.De tienjarige Mélanie speelt onder het goedkeurend oog van haar trotse ouders en Beethovens buste op de piano thuis de sterren van de hemel. Er ligt een glansrijke carrière in het verschiet, maar het gaat mis als het kind auditie doet voor het conservatorium. Mélanie raakt volledig uit haar concentratie als iemand binnenkomt om een handtekening te vragen aan het jurylid Ariane Fouchécourt, die een beroemde pianiste is. Als het talentvolle meisje wordt afgewezen, stopt ze uit teleurstelling met haar pianostudie. De film springt dan tien jaar vooruit.
We treffen het meisje opnieuw als stagiaire op een advocatenkantoor. Het lijkt toeval als eigenaar Jean Fouchécourt (Pascal Greggory) de echtgenoot is van Ariane Fouchécourt. Als Melanie hoort dat het echtpaar een inwonende oppas zoekt voor hun enige kind, meldt zij zich enthousiast voor de baan. De vrouw, die nog steeds een beroemde pianiste is, weet niet dat Melanie de vrouw is die als kind bij haar auditie deed, maar Melanie is het niet vergeten. Als wraakengel grijpt ze haar kans als Ariane haar vraagt bij concerten de bladzijden van haar pianoboeken om te slaan.
La tourneuse de pages is een strak opgebouwde psychothriller. Strak camerawerk en voortreffelijk acteren. Het meisje maakt gebruik van de onvrede in de relatie( man heeft nooit tijd voor vrouw en kind) en de onzekerheid van de pianiste of zij het nog in zich heeft. De Belgische Déborah François is geweldig als duivelin, die haar bedoelingen verbergt achter een mooi, maar nietszeggend gezicht.
Reacties