Een degelijk en spannend gemaakte film over de 10 jarige zoektocht en uitschakeling van Osama Bin Laden. Opnieuw een geslaagde film van Kathryn Begilow. Zij maakt ook de oorlogsfilm The Hurt Locker, over een werkverslaafde bomontmantelaar. Daarvoor kreeg ze een oscar voor beste regie.
Zero Dark Thirty duurt ruim twee en een half uur, maar dat heb je niet door. In de openingsscene is er geen beeld en hoor je een deel van de 9/11-ontsteltenis (we horen telefoongesprekken met hulpdiensten: 'Ik ga sterven...ik brand...'). Vervolgens met beeld meteen door naar zo'n beruchte CIA-verhoorschuur op geheime locatie. Daar zie je de inmiddels bekende ondervragingstechnieken voor "gevorderden". Van waterboarden en slaapdeprivatie tot slaan en vastbinden in onmogelijke en vernederende posities.
Zero Dark Thirty beperkt zich niet tot de verhoorkamer, maar volgt de jarenlange aanloop naar de target kill op 2 mei 2011. Van de kantoorpolitiek in Washington, waar je de kloof ziet tussen de risicocalculerende politieke verantwoordelijken en uitvoerders van het beleid, tot aan de grootscheeps opgezette, en verschillende knap uitgevoerde spionageacties in het midden oosten. Cruciaal element: Bin Ladens koerier Abu Ahmed, waarover beetje bij beetje meer bekend wordt. Ook zie je hier eens goed hoe moeilijk het is, ondanks alle technische middelen, om iemand in een dergelijke gebied te kunnen opsporen. Dat is heel wat realistischer dan de ultra simpele voorstelling van zaken die je ziet in die vreselijk kinderachtige mission impossible reeks.
De ontknoping is beklemmend en zenuwslopend in beeld gebracht. Als het in het echt ook allemaal zo is gelopen, is dat een bijzondere soepel uitgevoerde actie geweest. Geen doden aan Amerikaanse zijde. Alleen een helikopter die ter ziele ging. Als er weer een film komt van Kathryn Begilow, ga ik 'm meteen zien.
Reacties